İyi akşamlar

Merhabalar Anneminde babamında çevresinden hoşlanmıyorum hepsi meraklı insanlar en çok da anneannem ve annemin akrabaları. Annem ve babam ayrı ben annemle yaşıyorum. Annemle tartışıyoruz, anneannem tek yaşıyor yazları köyünde kışları da şehirde ve bazen bizde de kalıyor. Anneannem sürekli küçücük çocukmuşum gibi şunu şöyle yap şöyle davran böyle insan ol yok işte dışarı çıkma faln gibi şeyler söylüyor. Bende bunlara karşılık veriyorum karşılık verince de ırmak çok değişmiş küçükken böyle değildi hatta baba tarafım için bunlar ırmak'ı bizden soğutmuş okutmuş diyor. Yani cevap verince suçlu oluyorum onlarla aynı fikirde olmak zorunda değilim olmak da istemiyorum zaten artık büyüdüm ve olanları görebiliyorum neyi isteyip neyi istemediğimi anlayabiliyorum ve istediğim gibi hayat yaşamak istiyorum. Annem ve babam şehir dışına üniversiteye göndermiyorlar, burslu okursun burda kalırsın diyorlar. Evet annemi tek başına evde bırakıp gitmek istemiyorum ama böyle şeyler yaşadığım için gitmek de istiyorum. Anneannem 10 gün sonra köyden gelecek ve yaza kadar burda olacak. Arada bizde de kalacak kendi evinde olduğu zaman da her haftasonu bizi yanında isteyecek çünkü hep böyle oluyor. Ama ben her haftasonu onun evine gitmek istemiyorum. Eminim bu konuda annemle yine tartışacağız. Ve bizde kaldığı zamanda kurstan geç gelip odamdan hiç çıkmak istemiyorum fazla muhabbet etmek istemiyorum açıkcası. Şöyle ki annemle şehir dışına çıkıyoruz ama bunu annem anneanneme söylemiyor yada burda gezmeye gidiyoruz annem bunu söylemiyor. Ona sorduğum zamanda telaşlanıyor kadın bu yüzden söylemiyorum diyor. Anneannemde sürekli evdesiniz çalışıyorsunuz bir günde çıkın gezin demez. Öyle birisi. Sevgilim var ve evlenene kadar nasıl bu hayatı sürdüreceğim bilmiyorum küçükken hiç aklıma gelmezdi annemle bu konularda tartışıp bi an önce evlenmeyi falan istemek. Ama insanlar değişiyor. Bende değişiyorum. Bu konularda nasıl bir yol izlemeliyim?Fikir verirseniz çok sevinirim.