Çaresiz yaşam
Merhabalar. 22 yaşında, 10 yıllık bipolarım ve 3 aylık evliyim. Aşırı korumacı helikopter kişilikte ebeveynlerim var. Hayatım boyunca eğitim hayatımdan, arkadaş çevreme, yemek, içmek ve hatta kişisel bakımıma kadar müdahale ettiler. Evde babam anne annem de babam yerindeydi. İç çamaşırlarımızı bile babam yıkar ve asardı. Özgüven eksikliğinden hiç dostum ve çevrem yok. 5 ay evden çıkmadığım oldu. Beni koruduklarını düşündüler. 12 yaşında hastalık belirginleşir iken 50 saat uyumadığım 15 saat uyuduğum vakitler oldu. Hastaneye yatmaz isen ambulans gelecek bütün mahalle görür dediler. 3 ay hastanede kaldım. Hipotiroidi, hipertansiyon gibi sorunlarım çıktı. Çok zor bir nişanlılık evresi geçirdim. Eşim 38 yaşında. Haksızlıklara uğradım. Benim annem ve babamla aynı apartmanda oturuyoruz. Eşimin ailesi ne nikahtan önce ne de nikahtan sonra evimize uğramadı. Kına gecesine ve nikaha gelmediler. 2 bilezik, ikinci el 500 TL gelinlik , 300 TL bindallı ile gelin oldum. Üstelik nikahtan 3 gün sonra eşimin reşit olmayan bir akrabası ile alkollü iken mesajlarını yakaladım. Yine alkollü iken ay dönümümüz de yan komşusu çocuklu abla dediği kişiyle sohbetini gördüm. Benim telefonumdan o kişiyi aradı, konuşmayı gösterince beni mi takip ediyorsun sen deyip üzerime yürüdü sonra gece 5'te evi terk etti. Kimliği al git adliyeye pazartesi dedi. Beni ilk haftadan asık suratlı olmak ,ailemin yetiştirme tarzından beceriksiz olmakla suçladı. En acısı da şayet hamilelik olursa kürtaj olacaksın yoksa bebek pasak içinde büyüyecek ve kötü anılacak dedi. Stresten 20 kilo aldım, başka kadınları parmakla gösterip yanıma yakış dedi. Bunlar 6 ay nişanlılıkta ve 3 aylık evlilikte yaşadıklarımın sadece %50'si. Kimseye anlatamıyorum. Ailede ikinci bir boşanma şoku yaşansın istemiyorum. Artık kendi gururumu geçtim düşmanlarım çok ve pes edersem sevinecekler. Size anlatmak istedim, aylardır içimde tutuyorum ve unutamıyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Ne düşünüyorsunuz? Çok teşekkür ederim.
Tedavinizi üstlenebilirim. Bağlantı kurmanızı öneriyorum.
Tekrar merhaba doktor bey. Eşim eskisi gibi kötü davranmıyor , tekrarlamayacağı adına büyük vaatler verdi fakat yine de güvenemiyorum. Şimdi de annem babam ile aram kötüleşti. Bahsettiğim gibi evime geldikleri zaman temizlik ve bulaşıklara müdahalelere devam ediyorlar eşimin gözü önünde bile. Biz altlı üstlü oturuyoruz ve babam annemin sürekli uyuduğunu söylüyor. Yanına gitsem üzüntülü halini görünce ben kahroluyorum, daima direktif veriyorlar evdeki işlerim ile ilgili. Gitmesem içim huzursuz hissediyor. Kendi evime mi odaklanayım , onlara mı yanayım bilmiyorum. Bazen ister istemez eşime de yansıtıyorum beni durgun ve üzgün görüyor. İlişkim, hanem ve ailem arasında gidip geliyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum.
Oldukça zor durumda olduğunuzu anlıyorum; benim ne yapabileceğimi söylerseniz ben de aydınlanmış olurum.
Merhaba doktor bey size uzun zaman önce durumumu eşimle ve ailemle yaşadığım zorlukları yazmıştım şuan tekrar yazmak istedim. Şuan 3 aylık hamileyim ve 3 aydır lityum ve abizol kullanamıyorum yasak olduğundan. Eşim ağır bir işte çalışıyor ama bana evde birçok işte yardımcı. Ben ise onun geçmişteki hatalarını unutamıyorum. Hamilelik hormonları ve ilaçlar kesildiğinden iyice kötüleştim karma epizoda girdim. Alınganlık ve tahammülsüzlük arttı. Hamileliğime odaklanamıyorum ve sürekli ağlıyorum bebeğim de etkilendiği için ayrıca kahroluyorum. Doktorlar ilaç kullanımı olmaz dediler bebeğin sağlığı için. Ne yapmam gerekiyor?
İyi geceler Ece Hanım; durumunuz çok dikkatli tedavi adımlarını zorunlu kılıyor. Bunun nedenlerini sıralarsam 1) Sizi muayene etmemiş olduğum için kesin tanı konusunda emin değilim. 2) Gebeliğiniz söz konusu. 3)Komorbidite (Bir adetten daha fazla rahatsızlığın bir arada bulunuyor olması olanak dahilinde. Ne yapmanız gerektiğini soruyorsunuz. Takdir edersiniz ki, yazarak sizi iyileştirmem mümkün değil. Geniş online hasta grubumun içine sizi de dahil etmekten başka bir yol göremiyorum. Sağlıklı günler dilerim.
Merhaba doktor bey. Çok fazla size sıkıntımı yazıyorum farkındayım. Ne yazık ki bir hafta önce eşimin homoseksüel aktif eşcinsel olduğuna dair sosyal medya sohbetlerini gördüm. Bundan sonra kendisine eğiliminden dolayı cinsel yakınlık kuramayacağımı iletince eve 4-5 saat bilinçli olarak gelmeyip dağ başında alkol aldı. Döndüğünde doğumdan sonra bebeği benden ayırıp uzağa götüreceğini ve hasret bırakacağını emzirecek süt verecek çok kadın olduğunu söyledi. Ben zaten depresyondayım ve kendisi üzerime hep geliyor. Kişilik bozukluğu veya narsizm olduğunu düşünüyorum açıkçası. 6 yıl önce annesinin vefatından sonra psikiyatri Uyum Bozukluğu tanısı konmuş. Trankobuscas ve Citoles yazılmış ama kullanmamış. Bugün psikiyatri randevum vardı. 12. haftadayım ve artık ilaçlara başlamak istiyordum. Psikiyatrist bile bu kadar olaya ispatlarım var dememe rağmen benim paranoyak olabileceğimi düşündü. Eşimi de görmek istiyor ve ben eşimi nasıl götürebilirim bilemiyorum inanın... Çok kötüyüm artık...
Dert etmeyin Ece Hanım; başınıza talih kuşu kondu desem yeridir. Homoseksüel aktif eşcinsel olan ve bu durumunu bir hafta önce öğrendiğiniz eşiniz boşanma davasında bir kere olsun "mertlik" yapar ve hakime gerçekleri açıklarsa bebeğinizi size verirler, okkalı bir tazminat kazanır ve sizi ömür boyunca rahat yaşatacak bir nafaka ile yeni geleceğinize pupa yelken yol alırsınız. Emzirecek, süt verecek çok kadın olduğunu söyleyen aktif eşcinsel olan eşiniz de onlarla ya da onların kocaları ya da sevgilileri ile kafasına göre takılır. Dağ başında alkol alırken belli mi olur; daha neler, neler almıştır...Diğer yandan sizin paranoyak olduğunuzu düşünen psikiyatristte kimbilir neler, neler vardır; eşinizi nasıl götüreceğinizi bilmediğinizi söylemişsiniz; ama lütfen dikkat edin; belki eşiniz psikiyatristi nasıl götüreceğini biliyordur. "Çok kötüyüm artık" olumsuz imgelemesi ve iç tepkiselliği ile sözlerinizi bitirmişsiniz; ama bir de şu açıdan düşünün...Var mıdır sizden renklisi?
